در حدیث معتبراز حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام منقول است: هرکه چهار پایی بخرد، بر جانب چپ آن بایستد و موی پیشانی اش را به دست راست بگیرد و بر سرش بخواند سوره حمد و "قل هو اللَّه احد" و "قل اعوذ برب الناس" و "قل اعوذ برب الفلق" و آخر سوره حشر، «لَو اَنْزَلْنا هذا القُرآنَ عَلی جَبَلٍ»، تا آخر سوره، و آخر سوره بنی اسرائیل «قُلِ ادْعُوا اللَّهَ او ادْعُوا الرَّحْمنَ» تا آخر سوره، و آیه الکرسی، پس چون چنین کند آن چهارپا امان یابد از جمیع آفت ها.
در حدیث موثّق از امام جعفر صادق علیه السلام منقول است: چون کنیزی خواهی بخری، بگو: «اَللَّهُمَّ اَسْتَشِیرُکَ وَاَسْتَجیرُکَ»، و چون حیوانی خواهی بخری، بگو: «اَللَّهُمَّ قَدِّرْلی اَطْوَلَهُنَّ حَیوهً وَاَکْثَرَ هُنَّ مَنْقَعَهً وَخَیْرَ هُنَّ عاقِبَهً».
و در حدیث صحیح منقول است: علی بن جعفر از امام موسی علیه السلام سؤال کرد که آیا دابّه را بررویش می توان زد و رویش را داغ می توان کرد؟ فرمود: باکی نیست، یعنی حرام نیست اما مکروه است. چنانچه در حدیث موثّق منقول است: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدند از داغ کردن حیوانات، فرمود: در غیر رویش داغ می باید کرد.
و در حدیث دیگر فرمود: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم نهی فرمود از آن که حیوانات را در رویش داغ بکنند یا چیزی بر رویشان بزنند، زیرا که تسبیح پروردگار می گویند.
در حدیث دیگر از آن حضرت پرسیدند از داغ کردن روی گوسفندان، فرمود: داغ را در گوش ایشان بزنید.
از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: در وقت دوشیدن شیر حیوانات، اندک شیری در پستان بگذارید تا زود جمع شود در پستان که اگر تمام را بدوشید شیر دیرتر می آید.
در حدیث دیگر فرمود: خوابگاه گوسفندان را پاک کنید و آنچه از بینی آن ها بیرون می آید پاک کنید و نماز در طویله آن ها بکنید که گوسفندان از حیوانات بهشت است.
از امام موسی علیه السلام منقول است: صفیر مکنید برای گوسفندان در وقت رفتن، و صدا بزنید ایشان را برای برگشتن.
در حدیث معتبر منقول است: از آن حضرت پرسیدند از خصی کردن حیوانات، فرمود: باکی نیست.
از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: کراهت دارد خصی کردن حیوانات و به جنگ انداختن آن ها با یکدیگر.
در حدیث دیگر فرمود: روزی امیر المؤمنین علیه السلام در راهی گذشتند که حیوان نری را بر ماده می کشیدند در میان راه، حضرت رو گردانیدند و فرمودند: سزاوار نیست که چنین کنید که این منکر و قبیح است، بلکه باید این را در جایی واقع سازند که مردی و زنی نبینند.
در حدیث معتبر منقول است: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدند که دنبه گوسقند زنده را می توان برید؟ فرمود: اگر غرض تو این باشد که مال خود را به اصلاح آوری باکی نیست، آن دنبه میته است و از آن منتفع نمی توان شد. و بدان که مشهور میان علما و موافق احادیث معتبره آن است که اگر بره یا بزغاله، شیر خوک را بخورد آن قدر که گوشت و استخوانش از آن بسته شود گوشت آن حرام است، و هرچه از گوسفندان معلوم باشد که نسل آن است حرام است و هرچه معلوم نباشد حلال است، و اگر چند شیری خورده باشد و به این حد نرسیده باشد، گوشت و شیر آن مکروه باشد، و کراهتش به این برطرف می شود که اگر هنوز شیر خورَد، هفت روز شیر گوسفندی را بخورد، و اگر از شیر باز کرده باشند آن را، هفت روز علف و دانه حلال به آن بخورانند.
در حدیث صحیح منقول است که شخصی عریضه ای به امام علی نقی علیه السلام نوشت که زنی بزغاله ای ماده، شیر داده است تا به حدی که از شیر باز گرفته است آن را، والحال از آن بزغاله فرزندی به هم رسیده است و شیر می دهد، شیرش را می توان خورد؟ در جواب نوشتند که فعل مکروهی است و باکی نیست به خوردن شیر آن.
برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره
