بدان که بان، فستق هندی است که از آن روغن می گیرند. و از حضرت صادق علیه السلام منقول است: نیکو روغنی است روغن بان.
در حدیث دیگر منقول است: شخصی به آن جناب شکایت کرد از ترک هایی که در دست و پایش به هم رسیده بود. فرمود: پنبه را بگیر و روغن بان بر آن بریز و بر ناف خود بگذار و یا روغن را در ناف بریز. آن شخص یک مرتبه چنین کرد، آن آزار از او زایل شد.
به سند معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: هرکه روغن بان بر خود بمالد، و در پیش روی شیطان بخوابد، به قدرت الهی به او ضرر نتواند رسانید.
از امیر المؤمنین علیه السلام منقول است: بر خود بمالید روغن بان، که آن امان است از هر دردی، و پیغمبر آن را استعمال می فرمودند.
و از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: هیچ چیز برای بدن، بهتر از روغن زنبق نیست.
در روایت دیگر منقول است: امام موسی کاظم و امام رضاعلیهما السلام، در بینی می چکانیدند.
در روایت دیگر از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: در روغن زنبق منافع بسیار هست، و در آن شفای از هفتاد درد هست.
از حضرت صادق علیه السلام نیز مروی است: در روغن زنبق، شفای هفتاد درد است، و ظاهر آن است که مراد زنبف سفید باشد که آن را رازقی می گویند.
در بسیاری از احادیث به لفظ رازقی وارد شده است، و از کلام بعضی ظاهر می شود که زنبق، یاسمن سفید است.
برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره
