مشهور میان علما آن است که حرام است، و چنین صورتی را بر دیوارها و جامه ها نقش کردن مکروه است و بعضی به حرمت قائل شده اند. و احوط آن است که طلا کاری نکنند و مطلقاً صورت نکشند، حتی صورت درخت و امثال آن، خصوصاً صورت انسان که تمام باشد. و اگر صورتی کشیده باشند، بهتر آن است که آن را ناقص کنند، مثل آن که چشمش را کور کنند یاعضوی از آن را محو کنند.
از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: جبرئیل گفت: ای محمّد! پروردگارت سلام می رساند و تو را نهی می کند از مثال ها و صورت ها کشیدن در خانه ها.
در احادیث معتبره از آن حضرت منقول است: جبرئیل گفت که ما گروه ملائکه داخل خانه ای نمی شویم که در آن سگ باشد یا صورت بدنی باشد یا ظرفی باشد که در آن بول کنند.
در احادیث معتبره وارد شده است که هرکه صورتی بسازد، در قیامت او را عذاب کنند که جان در آن صورت بدمد و نتواند دمید.
در حدیث موثّق منقول است: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدند از بالش و فرشی که صورت داشته باشد و فرمود: باکی نیست که در خانه باشد صورتی که پامال شود و بر رویش نشینند و راه روند.
در حدیث حسن از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: باکی نیست که صورت ها در خانه باشد اکر سرش را تغییر دهند و سایر بدنش به حال خود باشد.
در حدیث صحیح از امام موسی علیه السلام منقول است: نماز مکن در خانه ای که صورتی در برابر تو باشد مگر آن که چاره نداشته باشی، پس سر آن صورت را قطع کن و نماز بکن.
در چند حدیث معتبر از امیر المؤمنین علیه السلام منقول است: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم مرا به مدینه فرستادند که هر صورتی که باشد محو کنم و قبرهای بلند را هموار کنم و سگ ها را بکشم.
در حدیث دیگر از حضرت صادق علیه السلام منقول است: عمارت بر بالای قبرها مکنید و صورت در سقف خانه ها مکشید که حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم از این دو چیز کراهت داشتند.
در حدیث دیگر از آن حضرت پرسیدند از کشیدن صورت درخت و آفتاب و ماه؟ فرمود: باکی نیست اگر صاحب حیات نباشد.
برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره
