حسین بن موسی روایت می کند: پدرم حضرت موسی بن جعفرعلیهماالسلام هرگاه اراده حمام می کردند، می فرمودند حمام را بسیار گرم می کردند به مرتبه ای که داخل نمی توانست شد. پس می فرمودند نمدها بر زمین حمام می انداختند و بعد از آن داخل می شدند. روزی از حمام بیرون آمدند، شخصی از آل زبیر به آن حضرت رسید و اثر حنا در دست حضرت دید، گفت: این رنگ چیست که در دست تو است؟ فرمود: رنگ حناست، پدرانم از رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم روایت کرده اند: هرکه به حمام رود و دارو بکشد و بعد از دارو حنا از سر تا پا بمالد، او را امان باشد از دیوانگی و خوره و پیسی و آکله تا نوره کشیدن دیگر.
در حدیث معتبر منقول است: حکم بن عتیبه دید حضرت صادق علیه السلام حنا برداشتند و بر ناخن های خود گذاشتند. پس فرمود: ای حکم! چه می گویی در این باب؟ گفت: چه توانم گفت در کاری که شمابکنید، اما این کار را پیش ما، چوانان می کنند. حضرت فرمود: ای حکم! ناخن ها بعد از نوره شبیه می شود به ناخن مردگان، ما رنگشان را برمی گردانیم به رنگ حنا.
در حدیث دیگر منقول است: امام محمّد تقی علیه السلام از حمام بیرون آمد و از سر تا پای مبارکش مانند گل سرخ شده بود از حنا.
حضرت صادق علیه السلام فرمود: حنا مالیدن، بوی بد را می برد و آبرو را زیاد می کند و دهان را خوشبو می کند و فرزندان را نیکو می کند. و هرکه بعد از دارو سر تا پا حنا بمالد، فقر و پریشانی از او برطرف می شود.
برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره
