1- پدر عاليقدرش ملّا محمد تقى مجلسى رضوان اللَّه عليه.
2- ملّا محمد صالح مازندرانى سابق الذكر متوفى بسال 1081 3- دانشمند بزرگ مولى حسين على فرزند عالم نامور ملّا عبد اللَّه شوشترى كه فقيهى اصولى و مؤلف كتاب «تبيان» در فقه است.
4- حكيم مدقق مير رفيع الدين محمد بن حيدر حسينى حسنى طباطبائى نائينى متوفى بسال 1099 كه از اجله حكما و محققين بوده است.
5- دانشمند متبحّر مير محمد قاسم طباطبائى كوهپائى.
6- سيد بزرگوار محمد بن شريف بن شمس الدين رويدشتى اصفهانى.
7- عالم جليل القدر مير شرف الدين على بن حجة اللَّه حسنى حسينى شولستانى مقيم مشهد مقدّس و مدفون در آنجا.
8- شيخ على بن حسن بن تاج الفقهاء شهيد ثانى مؤلف شرح كافى، الدّر المنثور حواشى بر شرح لمعه، و غيرها. كه در سن نود سالگى بسال 1103 رحلت نمود.
9- دانشمند محدّث مير محمد مؤمن بن دوست محمد استرآبادى مؤلف كتاب «رجعت» مجاور مكه معظمه كه در سال 1088 همان جا بدست دشمنان شهيد شد، وى داماد محدّث مشهور ملّا محمد امين استرآبادى، و مؤلف كتاب «فوائد المدنيه» است.
10- محدّث بزرگوار سيد محمد مشهور به سيد ميرزاى جزائرى.
11- شيخ بزرگوار عبد اللَّه بن جابر عاملى كه از بستگان مادر مادر علّامه مجلسى بوده است.
12- محدّث عاليمقام نامى شيخ حُرّ عاملى مؤلف كتاب «وسائل الشيعه» چنان كه خود در فائده پنجم آخر وسائل مينويسد: علّامه مجلسى آخرين كسى است كه بمن اجازه داد و من هم بوى اجازه دادم!

13- محدّث عظيم الشّأن و عالم جليل القدر ملا محمد طاهر قمى كه از مفاخر علماى ماست، و در قم شيخ الاسلام بوده است. مؤلف كتاب «تحفة الاخيار» در ردّ صوفيه.

14- دانشمند بزرگوار قاضى مير حسين، چنان كه در رياض العلماء او را با همين تعبير ياد كرده و ميگويد: «وى از اساتيد اجازه استاد استناد (مجلسى) ادام اللَّه فيضه است و استاد در صحّت كتاب فقه الرضا بوى اعتماد جست».
15- حكيم محقّق و محدّث بلند قدر ملا محسن فيض كاشانى متوفى 1091 مؤلف كتاب وافى و غيره كه از بزرگترين دانشمندان ذو فنون ماست.
16- دانشمند بزرگ و نقّاد بصير و متبحّر در انواع علوم: سيد عليخان شيرازى متوفى بسال 1120.
17- دانشمند جليل القدر محمد محسن بن محمد مؤمن استرآبادى رحمة اللَّه عليه.

منابع:
مهدى موعود عليه السلام، علي دواني‏ :انتشارات اسلاميه‏ :مقدمه، ص: 98