در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است: چون حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم مؤمنی را وداع می کرد می فرمود: «رَحِمَکُمُ اللَّهُ، وَزَوَّدَکُمُ التَّقْوی وَوَجَّهَکُمْ اِلی کُلِّ خَیْرٍ، وَقَضی لَکُمْ کُلَّ حاجَهٍ، وَسَلَّمَ لَکُمْ دینَکُم وَدُنْیاکُمْ، وَرَدَّکُمْ سالِمینَ اِلی سالِمِینَ». یعنی خدا شما را رحمت کند و پرهیزکاری را توشه شما گرداند و شما را به سوی هر خیری متوجه گرداند و جمیع حاجات شما را برآورد و دین و دنیای شما را سالم دارد و شما را به سلامت برگرداند به سوی جمعی که ایشان به سلامت باشند.
در حدیث معتبر دیگر از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: چون حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم مسافری را وداع می کردند، دست او را می گرفتند و می گفتند: «اَحْسَنَ اللَّهُ لَکَ الصَّحابَهَ، وَاَکْمَلَ لَکَ الْمَعُونَهَ، وَسَهَّلَ لَکَ الْحَزُونَهَ، وَقَرَّبَ لَکَ الْبَعیدَ، وَکَفاکَ الْمُهِمَّ، وَحَفِظَ لَکَ دینَکَ وَاَمانَتَکَ وَخَواتیمَ عَمَلِکَ، وَوَجَّهَکَ لِکُلِّ خَیْرٍ، عَلَیْکَ بِتَقْوَی اللَّهِ، اَسْتَودِعُکَ اللَّهَ، سِرْ عَلی بَرَکَهِ اللَّهِ».
در روایت دیگرمنقول است: در این وقت می فرمود: «اَسْتَودِعُ اللَّهَ دینکَ وَاَمانَتکَ وَخَواتِیْمَ عَمَلِکَ، وَوَچَّهَکَ لِلْخَیْرِ حَیْثُ ما تَوَجَّهْتَ، وَزَوَّدَکَ التَّقْوی وَغَفَرَ لَکَ الذُّنُوبَ».
در روایت دیگر منقول است: جمعی از اصحاب به خدمت حضرت صادق علیه السلام رفتند که آن حضرت را وداع کنند، فرمود:«اَللَّهُمَّ اغْفِرلَنا ما اَذْنَبْناها وَنَحْنُ مُذْنِبُونَ، وَثَبَّتَنا وَایّاهُمْ بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فِی الْآخِرَهِ وَالدُّنْیا، وَعافِنا وَاِیّاهُمْ مِنْ شَرِّ ما قَضَیْتَ فِی عِبادِکَ وَبِلادِکَ فِی سُنَّتِنا هذِهِ الْمُسْتَقْبَلَهِ، وَعَجِّلْ نَصْرَ آلِ مُحَمَّدٍ وَوَلِیَّهُمْ وَاَخْزِ عَدُوَّهُمْ عاجِلاً».
در حدیث معتبر منقول است: مسافر را سنّت است که چون از سفر برگردد برادران مؤمن خود را به ضیافت بطلبد.
در حدیث معتبر از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: چون کسی از سفر آید، برای اهل خود تحفه بیاورد اگر چه سنگی باشد.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم می فرمود با کسی که از مکّه می آمد: «قَبَّلَ اللَّهُ مِنْکَ وَاَخْلَفَ عَلَیْکَ نَفَقَتَکَ وَغَفَرَ ذَنْبَکَ».
در حدیث دیگر منقول است: هرکه دست در گردن حاجی بکند در وقتی که با گرد راه برسد، چنان است که حجر الاسود را بوسیده است.
در روایت دیگر منقول است: چون کسی از سفر برگردد سزاوار آن است که مشغول کاری نشود تا غسل کند و دو رکعت نماز بخواند و به سجده رود و صد مرتبه شکر الهی بگوید. و چون جعفر طیار از حبشه آمد، حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم او را به سینه خود چسبانید و میان دو چشمش را بوسید. و اصحاب حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم چون به یکدیگر می رسیدند، مصافحه می کردند، و چون یکی از ایشان از سفر می آمد، دیگران دست در گردن او می کردند.
در احادیث معتبر وارد شده است که مشایعت و استفبال مؤمنان مستحب است، و از برای مشایعت و استقبال مؤمنان نماز را قصر می توان کرد و روزه ماه مبارک رمضان را می توان خورد. [به سبب طی مسافت و خارج شدن از حد ترخص برای استقبال رفتن .
برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره
