فصل چهارم:فضیلت مشک و عنبر و زعفران

از امام جعفر صادق علیه السلام منقول است: بوی خوش مشک است و عنبر و زعفران و عود.

در حدیث معتبر دیگر منقول است: امام زین العابدین علیه السلام مشک دانی از قلع داشتند، و هر وقت که اراده رخت پوشیدن می کردند، آن را می طلبیدند و از مشک بر خود می مالیدند.

در حدیث دیگر وارد شده است: شیشه ای از مشک داشتند در جانماز خود، و هرگاه به نماز برمی خاستند بر خود می مالیدند.

در حدیث دیگر منقول است: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم آن قدر مشک بر خود می مالیدند که رنگ مشک از فرق مبارک ایشان ظاهر بود.

و در حدیث صحیح منقول است: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم مشک دانی داشتند، که هرگاه وضو می ساختند با دست تر آن را می گرفتند، و چون بیرون می آمدند، از بوی خوش می دانستند که آن حضرت می آیند.

در حدیث دیگر منقول است: جناب امام رضاعلیه السلام حقه ای بیرون آوردند، از آبنوس و در آن خانه ها بود که در هر خانه ای، بوی خوشی بود، و یکی از آن ها مشک بود.

در حدیث صحیح منقول است: علی بن جعفر از امام موسی کاظم علیه السلام سؤال کرد: آیا مشک رادر روغنی که بر خود می مالند، داخل می توان کرد؟ فرمود: من می کنم و باکی نیست.

در روایت دیکر منقول است: باکی نیست که مشک داخل طعام کنند.

در روایت دیگر وارد شده: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم خود را به مشک و عنبر خوشبو می کردند. احادیث در مدح خلوق وارد شده است و آن بوی خوشی بوده است که از چندین چیز به عمل می آورده اند، یک جزوش زعفران بوده است.

و در بعضی اخبار وارد شده است: مداومت بر آن نکنند.

در روایت دیگر وارد شده است: شب تا صباح بر بدن نگذارند و دور نیست که این نهی ها برای آن باشد که رنگش در بدن بسیار نماند.

 

برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره

 

خواندن 6590 دفعه

نظر دادن

از پر شدن تمامی موارد الزامی ستاره‌دار (*) اطمینان حاصل کنید. کد HTML مجاز نیست.