در حدیث صحیح از امام جعفر صادق علیه السلام منقول است: چون حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم در سفرها سراشیب می رفتند، «سبحان اللَّه» می گفتند و چون سر بالا می رفتند، «اللَّه اکبر» می گفتند.

در حدیث صحیح دیگر فرمود: چون در سفر باشی بگو: «اَللَّهُمَّ اجعلْ مَسیری عِبَراً، وَصَمْتی تَفَکُّراً، وَکَلامی ذِکْراً».

در حدیث معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: هرکه به رودخانه پایین برود پس بگوید: «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ»، حق تعالی پر کند آن رودخانه را برای او از حسنات.

در حدیث دیگر فرمود: هرکه «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ» می گوید در بلندی از بلندی ها، آنچه در پیش روی او است تا منتهای زمین همه «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ» بگویند.

در حدیث معتبر دیگر منقول است: دو کس آمدند به خدمت حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم، گفتند: ما می خواهیم برای تجارت به شام برویم، حرزی به ما تعلیم ده که در راه بخوانیم. فرمود: چون در منزلی فرود آیید و نماز خفتن بکنید، بعد از نماز پهلو را به رختخواب بگذارید و تسبیح حضرت فاطمه علیها السلام بخوانید، پس آیه الکرسی بخوانید، چون چنین کنید تا صبح محفوظ می مانید. چون ایشان روانه شدند جمعی از دزدان از عقب ایشان رفتند. چون فرود آمدند و نماز خفتن کردند و خوابیدند و تسبیح حضرت فاطمه علیها السلام و آیه الکرسی را خواندند، پس دزدان غلام خود را فرستادند که ایشان را خبر بگیرد و چون به نزد ایشان آمد دو دیوار دید و از ایشان اثری نیافت. چون به دزدان خبر داد، ایشان آمدند و پرسیدند که شما دیشب در کجا به سر بردید؟ گفتند: در همین موضع. گفتند: ما آمدیم به تفحّص شما و به غیر از دو دیوار چیزی دیگر ندیدیم، شما قصه خود را به ما نقل کنید. ایشان گفتند: ما در وقت خوابیدن به تعلیم حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم تسبیح حضرت فاطمه علیها السلام و آیهالکرسی خواندیم. دزدان گفتند: بروید که دزدی برشما دست نخواهد یافت.

در حدیث معتبر دیگراز آن حضرت منقول است: هرکه در سفری و منزلی فرود آید که از درندگان ترسد، این دعا را بخواند: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُو عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدیرٌ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُبِکَ مِنْ شَرِّ کُلِّ سَبُعٍ»، چون این دعا بخواند ایمن گردد از شرّ درندگان تا از آن منزل بار کند.

در حدیث معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقول است: کسی که خواهد داخل شود به موضعی که خوفی داشته باشد، این آیه را بخواند: «رَبِّ اَدْخِلْنی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَاَخْرِجْنی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً» [اسراء / آیه 80]. پس چون بیند آن شخص یا آن چیزی را که از او بیم دارد، «آیه الکرسی» بخواند.

در حدیث دیگر فرمود: هرگاه در سفری یا بیابانی باشی و از جنّیان یا غیر ایشان ترسی، دست راست خود را بر سر بگذار و به آواز بلند بگو: «اَفَغَیْرَ دینِ اللَّهِ تَبْغُونَ وَلَهُ اَسْلَمَ مَنْ فِی السَّمواتِ وَالْاَرْضِ طَوْعاً وَکَرْهاً وَاِلَیْهِ تُرْجَعُونَ» [آل عمران / آیه 83].

در روایت دیگر منقول است: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: یا علی! چون در منزلی فرود آیی، بگو: «اَللَّهُمَّ اَنْزِلْنی مُنْزَلاً مُبارَکاً وَاَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلینَ» [مؤمنون / آیه 29]، تا آن که نیکی آن منزل، تو را روزی شود و شرّ آن از تو دفع شود.

در حدیث معتبر منقول است: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم به امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: چون اراده داخل شدن شهری یا دهی داشته باشی، چون نظرت بر آن افتد، بگو: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْأَلُکَ خَیْرَها، وَاَعُوذُبِکَ مِنْ شَرِّها، اَللَّهُمَّ اَطْعِمْنی مِنْ جَناها، وَاَعِذْنا مِنْ وَباها، وَحَبِّبْنا اِلی اَهْلِها، وَحَبِّبْ صالِحی اَهْلِها اِلَیْنا».

در روایت دیگراز حضرت صادق علیه السلام منقول است: چون بر شهری مشرف شوی، نظرت بر آن بیفتد بگو: «اَللَّهُمَّ رَبَّ السَّمواتِ السَّبْعِ وَما اَظَلَّتْ، وَرَبَّ الْاَرَضِینَ السَّبْعِ وَما اَقَلَّتْ، وَرَبَّ الرِّیاحِ وَماذَرَتْ، وَرَبَّ الشَّیاطینِ وَما اَضَلَّتْ، اَسْأَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَسْأَلُکَ مِنْ خَیْرِ هذِهِ الْقَرْیَهِ وَما فیها وَاَعُوذُبِکَ مِنْ شَرِّها وَشَرِّ ما فیها».

در حدیث دیگر از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: شیاطین در میان محمل ها و کجاوه ها به در می آیند و شتران رارم می دهند، پس از برای دفع ایشان «آیه الکرسی» بخوانید.

از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: هرکه در سفری باشد و از دزدان یا درندگان ترسد، بر یال اسبش بنویسد: «لا تَخافُ دَرَکاً وَلا تَخْشی [طه / آیه 77].، تا ضرر آن ها به اذن الهی از او برطرف شود.

راوی گفت که من به سفر حج رفتم و در میان بیابان، جمعی از عربان آمدند و قافله را زدند و من در میان ایشان بودم، این آیه را بر یال اسب نوشتم، پس به حقّ آن خداوندی که حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم را به رسالت فرستاده است و امیر المؤمنین علیه السلام را به امامت مشرّف گردانیده است که حق تعالی ایشان را از من کور گردانید و از ایشان ضرری به من نرسید.

در روایت دیگر مروی است که چون حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم به سفر می رفتند و شب می شد، این دعا می خواندند: «یا اَرْضُ رَبّی وَرَبُّکِ اللَّهُ وَاَعُوذُبِکِ مِنْ شَرِّکِ وَمِنْ شَرِّ ما فیکِ وَمِنْ سُوءِ ما خُلِقَ فیکِ وَسُوءِ ما یَدُبُّ عَلَیْکِ، وَاَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ اَسَدٍ وَاَسْوَدٍ وَمِنْ شَرِّ الْحَیَّهِ وَالْعَقْرَبِ وَمِنْ شَرِّ ساکِنِ الْبَلَدِ وَمِنْ والِدٍ وَما وَلَدَ، اَللَّهُمَّ رَبَّ السَّمواتِ السَّبْعِ وَما اَظْلَلْنَ وَرَبَّ الْاَرَضِینَ السَّبْعِ وَما اَقْلَلْنَ وَرَبَّ الرّیاحِ و ما ذَرَیْنَ وَرَبَّ الشَّیاطِینَ وَما اَضْلَلْنَ، اَسْأَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَسْأَلُکَ خَیْرَ هذِهِ اللّیْلَهِ وَخَیْرَ هذَا الْیَومِ وَخَیْرَ هذَا الشَّهْرِ وَخَیْرَ هذِهِ السَّنَهِ وَخَیْرَ هذَا الْبَلَدِ وَاَهْلِهِ وَخَیْر هذِهِ الْقَرْیَهِ وَاَهْلِها وَخَیْرَ ما فیها، وَاَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ شَرِّها وَشَرِّ ما فیها وَمِنْ شَرِّ کُلِّ دابَّهٍ رَبّی آخِذٌ بِناصِیَتِها، اِنَّ رَبّی عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ».

سید بن طاوس رحمه الله روایت کرده است که هرکاه کسی برتلی یا بلندی یا پلی بالا رود، بگوید:«اَللَّهُ اَکْبَرُ اَللَّهُ اَکْبَرُ اَللَّهُ اَکْبَرُ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ اکْبَرُ وَالْحَمْدُ للَّهِ ِ رَبِّ الْعالَمینَ لَکَ الشَّرَفُ عَلی کُلِّ شَرَفٍ».

در ادعیه سفر منقول است: هر گاه در راه، از دشمنان و دزدان ترسد، این دعا بخواند: «یا آخِذاً بِنَواصی خَلْقِهِ وَالسّابِق بِها اِلی قُدْرَتِهِ وَالْمُنْفِذ فیها حُکْمهُ وَخالِقها وَچاعِلَ قَضائِهِ لَها غالِباً، اِنِّی مَکیدٌ وَلِقُوَّتِکَ عَلی مَنْ کادَنی تَعَرَّضْتُ، فَاِنْ حُلْتَ بَیْنی وَبَیْنَهُمْ ما اَرْجُو، وَاِنْ اَسْلَمْتَنی اِلَیْهِمْ غَیَّرُوا ما بی مِنْ نِعْمَتِکَ، یا خَیْرَ المُنْعِمینَ لا تَجْعَلْ اَحَداً مُغَیِّراً نِعْمَتَکَ الَّتِی اَنْعَمْتَ بِها عَلَیّ سِواکَ وَلا تُغَیِّرْها اَنْتَ رَبّی وَقَدْ تَرَی الَّذِی نَزَلَ بی، فَحُلْ بَیْنی وَبَیْنَ شَرِّهِمْ، بِحَقِّ ما بِهِ اسْتُجیبَ الدُّعاءُ یا اللَّهُ رَبَّ الْعالَمِینَ».

از برای دفع دشمنان، از امیر المؤمنین علیه السلام منقول است: این دعا بخواند: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُبِکَ أنْ اُضامَ فی سُلْطانِکَ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُبِکَ اَنْ اَضِلَّ فی هُداکَ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُبِکَ اَنْ اَفْتَقِرَ فی غِناکَ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُبِکَ اَنْ اُضِیعَ فی سَلامَتِکَ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُبِکَ اَنْ اُغْلَبَ وَالْاَمْرُ لَکَ».

از حضرت صادق علیه السلام منقول است: چون غولان بر شما بر خورند در راه، اذان نماز بگویید.

سید بن طاوس "علیه الرحمه" روایت کرده است که چون در منزل فرود آید، بگوید: «اللّهُمَّ اَنْزِلْنِی مُنْزَلاً مُبارَکاً وَاَنْتَ خَیْرُ المُنْزِلینَ» [مؤمنون /آیه 29] پس دو رکعت نماز بگذارد به سوره حمد و هر سوره ای که خواهد بخواند از سوره های کوچک، پس بگوید: «اللّهُمَّ ارْزُقْنا خَیْرَ هذِهِ البُقْعَهِ، وَاَعِذْنا مِنْ شَرِّها، اللّهُمَّ اَطْعِمْنا مِنْ جَناها، وَاَعِذْنا مِنْ وَباها، وَحَبِّبْنا اِلی اَهْلِها، وَحَبِّبْ صالِحی اَهْلِها اِلَیْنا» پس بگوید: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلّاَ اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَاَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَاَنَّ عَلِیّاً اَمیَرَ الْمُؤْمِنِینَ وَالاَئِمَّهَ مِنْ وُلْدِهِمْ اَئِمَّهً اَتَولّاهُمْ وَاَتَبَرَّءُ مِنْ اَعْدائِهِم اللّهُمَّ اِنِّی اَسْألُکَ خَیْرَ هذِهِ الْبُقْعَهِ، وَاَعُوذُبِکَ مِنْ شَرِّها، اَللَّهُمَّ اجْعَلْ اَوَّلَ دُخُولِنا هذا صَلاحاً وَاَوْسَطَهُ فَلاحاً وَآخِرَهُ نَجاحاً».

و گفته است که هرگاه در منزل خود از جانوران زمین ترسی، این دعا را بخوان که از جمله دعاهای سفر است: «یا ذارِئَ مَنْ فِی الْاَرضِ کُلِّها لِعِلْمِکَ بِما یَکُونُ مِمّا ذَرَأْتَ، لَکَ السُّلطانُ عَلی کُلِّ مَنْ دُونَکَ، اِنِّی اَعُوذُ بِقُدْرَتِکَ عَلی کُلّ شَیْ ءٍ مِنَ الضُّر فِی بَدَنِی مِنْ سَبُعٍ اَوْهامَهٍ اَوْ عارِضٍ مِنْ سائِرِ الدَّوابّ یا خالِقَها بِفِطْریها اِدْرَأْها عَنّی، وَاحْجُزْها و لا تُسَلِّطْها عَلَیَّ، وَعافِنی مِن شَرِّها وَبَأسِها، بِاللَّهِ الْعَلِیِّ العَظِیمِ، احْفَظْنِی بِحِفْظِکَ وَاحْجُبْنِی بِسِتْرِکَ الوافِی فِی مَخاوِفِی یا رَحیمُ».

شیخ طبرسی رحمه الله ذکر کرده استکه چون خواهی بار کنی، دو رکعت نماز بکذار و از خدا بطلب حفظ و حمایت الهی را و آن موضع و اهل آن موضع را وداع کن که هر موضع را اهلی از ملائکه هست، پس بگو: «اَلسّلامُ عَلی مَلائِکَهِ اللَّهِ الحافِظِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْنا وَعَلی عِبادِ اللَّهِ الصّالِحینَ وَرَحْمَهُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ».

برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره