در احادیث معتبره بسیار وارد شده است، کسی که تنها به سفر رود ملعون است.
در حدیث معتبر منقول است که حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم به امیر المؤمنین علیه السلام وصیت نمود که: یا علی!هرگز تنها به سفر مرو که شیطان با یک کس است و از دو تا دور است. یا علی!شخصی که تنها به سفر می رود، گمراه است و دو کس که می روند دو گمراه هستند و سه کس مسافرانند.
در روایت دیگر منقول است که شخصی به خدمت حضرت صادق علیه السلام آمد. آن حضرت پرسیدند که در راه کی مصاحب تو بود؟ گفت: تنها بودم. فرمود: اگر من پیشتر تو را می دیدم تو را نیکو تأدیب می کردم که چگونه باید به سفر رفت. پس فرمود: یک کس شیطان است و دو تا شیطانند و سه نفر مصاحبانند و چهار نفر رفیقانند.
به سند معتبر از حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام منقول است: هرکه به سفری رود، بگوید: «ماشاءَ اللَّهُ لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلّا بِاللَّهِ، اَللَّهُمَّ آنِسْ وَحْشَتی وَاَعِنّی عَلی وَحْدَتی وَاَدِّ غَیْبَتی».
در حدیث معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: اوّل رفیق به هم رسان پس به سفر برو. و فرمود: دو کس با هم رفیق نمی شوند مگر آن که محبوب ترین ایشان نزد خدا و آن که ثوابش بیشتر است آن است که مدارا با رفیقش بیشتر می کند.
در حدیث دیگر فرمود: بهترین رفیقان و مصاحبان نزد خدا چهار نفرند. و هیچ گروهی زیاده از هفت کس نمی شوند مگر آن که صداهایشان بسیار می باشد. پس از این احادیث معلوم شد که اقل رفیقان سه نفرند و اکثر ایشان هفت، و آن که زیاده از هفت خوب نیست در رفیقان هم توشه و هم سفره.
از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: سنت است که رفیقانِ هم توشه، اوّل خرجی های خود را به در آورند و بر روی یکدیگر بگذارند، که این بیشتر باعث خشنودی خاطر و نیکی اخلاق ایشان می شود.
از امیر المؤمنین علیه السلام منقول است: مصاحبت مکن در سفر با کسی که فضیلت تو را بر خود نداند آن قدر که تو از فضیلت او بر خود می دانی.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: مصاحبت و رفاقت کن با کسی که تو به او زیوریابی، و مصاحبت مکن باکسی که او به تو زینت یابد، یعنی تو کسب علم و کمالات از او توانی نمود.
در حدیث دیگر از شهاب منقول است که گفت: به خدمت حضرت صادق علیه السلام عرض کردم که شما می دانید حال و توانگری مرا و احسانی که با برادران خود می کنم، پس با چماعتی از ایشان رفیق می شوم در راه مکه و بر ایشان توسعه می کنم و بسیار خرج می کنم. فرمود: ای شهاب! جنین مکن، اگر تو دست به خرج کردن بگشایی و ایشان هم بگشایند به ایشان ضرر می رسد و پریشان می شوند، و اگر تو بکنی و ایشان نکنند باعث مذلت ایشان است، پس رفاقت با جماعتی بکن که مثل تو باشند در توانگری و توانایی.
در روایت دیگر از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: اگر مصاحبت کنی، با مثل و مانند خود مصاحبت و رفاقت بکن، و با کسی رفیق مشو که خرج تو را کِشد که این موجب خواری مؤمن است.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: حق مسافر بر رفیقان آن است که چون بیمار شود، سه روز برای او توقف کنند.
در حدیث دیگر منقول است: از امام محمّد باقرعلیه السلام پرسیدند: جماعتی که با یکدیگر رفیق می شوند و در میان ایشان مال دار و پریشان هست، آیا آن مال دار خرج آن ها را می تواند کشید؟ فرمود: اگر آن ها به طیب خاطر راضی باشند، باکی نیست.
در روایت دیگر منقول است: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدند که شخصی رفیق می شود با جماعتی مال دار و از آن ها مالش کمتر است و آن ها خرج خود را بیرون می آورند و او مثل آن ها خرج نمی تواند کردن. فرمود: من دوست نمی دارم که خود را ذلیل کند، با کسی رفیق شود که مثل او باشد.
در احادیث معتبره منقول است: از ما نیست کسی که با مصاحبانش نیکو مصاحبت نکند، و با رفیقانش نیکو رفاقت نکند، و با کسی که نمک خورد و حق نمک را رعایت نکند.
برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره
