در حدیث حسن از امام جعفر صادق علیه السلام منقول است: از سعادت آدمی آن است که خانه او وسیع باشد.
در حدیث صحیح منقول است: امام موسی علیه السلام خانه ای خریدند و یکی از موالیان خود را فرمودند: در آن خانه ساکن شو که خانه تو تنگ است، آن شخص گفت که: این خانه ای است که پدرم احداث کرده است، به در نمی توانم رفت. فرمود: هرگاه پدر تو احمق باشد تو نیز می باید احمق باشی؟
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: سه چیز است که موچب راحت مؤمنند: خانه وسیع که عیب ها و امور مخفی او را از مردم پنهان دارد، و زن صالحه ای که بر امور دنیا و آخرت او را یاری نماید، و دختری یا خواهری که او را از خانه بیرون کند یا به مردن یا به شوهر دادن.
از امام موسی علیه السلام منقول است: نیکیِ زندگانی، در وسعت خانه و بسیاری خدمتکاران است.
در حدیث دیگر فرمود: زیادتی لذت دنیا در فراخی خانه و بسیاری دوستان است.
از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: از مشقت زندگانی خانه تنگ است.
در روایت دیگر منقول است: شخصی از انصار، از تنگی خانه به رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم، شکایت کرد. حضرت فرمود: به آواز بسیار بلند از خدا بطلب که وسعت به خانه تو بدهد.
در حدیث دیگر فرمود: از سعادت آدمی آن است که فرزندش به او شبیه باشد، و زن خوشروی دیندار داشته باشد، و چهار پای راهوار داشته باشد و خانه وسیع داشته باشد.
در حدیث دیگر فرمود: شومی خانه در تنگی ساحت و بدی همسایگان و بسیاری عیب های آن است.
در حدیث دیگر فرمود: چهار چیز است که از سعادت است: زن صالحه و خانه فراخ و همسایه شایسته و مرکب نیکو. و چهار چیز است که از شقاوت است: همسایه بد و زن بد و خانه تنگ و مرکب بد.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: از تلخی زندگانی، از خانه به خانه نقل کردن و نان از بازار خریدن است.
برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره
