یاأباذر تعرض أعمال أهل الدنیا [علی الله] من الجمعه الی الجمعه فی یومین الاثنین و الخمیس. فیغفر کل عبد مؤمن الا عبدا کانت بینه و بین أخیه شحناء. فیقال: اترکوا عمل هذین حتی یصطلحا. یا أباذر ایاک و هجران أخیک. فان العمل لا یتقبل مع الهجران. یا أباذر أنهاک عن الهجران. و ان کنت لابد فاعلا فلا تهجره ثلاثه أیام کملا. فمن مات فیها مهاجرا لأخیه، کانت النار أولی به.
ای ابوذر عرض می کنند اعمال اهل دنیا را بر خدا، آنچه کرده اند از جمعه تا جمعه در روز دوشنبه و روز پنجشنبه. پس می آمرزند گناه هر بنده مؤمنی را مگر بنده ای که میان او و برادر مؤمنش کینه ای و عداوتی بوده باشد. پس می گویند که: واگذارید عمل این دو مؤمن را تا با یکدیکرصلح کنند و کینه از میان ایشان برطرف شود.
ای ابوذر بپرهیز از دوری کردن از برادر مؤمن خود به آزردگی. به درستی که با هجران و دوری از برادر مؤمن، عملی مقبول نمی شود.
ای ابوذر تو را نهی می کنم از هجران از برادر مؤمن. و اگر به ناچار دوری کنی، تا سه روز تمام مکن. و کسی که سه روز از برادر خود به خشم و غضب کناره کند و در آن سه روز با آن حال بمیرد، آتش جهنم اولی است به او.
و به سند معتبر منقول است که حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود که: می خواهید که خبر دهم شما را به بدترین مردم؟ گفتند: بلی یا رسول الله. فرمود که: بدترین مردم کسی است که مردم را دشمن دارد و مردم او را دشمن دارند. و به سند دیگر منقول است که: حضرت امیر المؤمنین صلوات الله علیه به فرزندان خود فرمود که: ای فرزندان زینهار که بپرهیزید از دشمنی کردن با مردم. زیرا که ایشان از دو قسم بیرون نیستند: یا عاقلی است که مکر می کند به شما، را به مکر مغلوب می گرداند؛ یا جاهلی است که به زودی در برابر، معارضه و سفاهت می کند. و در حدیث دیگر وارد است که: چهار چیزند که اندک آنها بسیار است: آتش، اندکی از آن بسیار است؛ و خواب، اندکی از آن بسیار است؛ و بیماری، اندکی از آن بسیار است؛ و عداوت، اندکی از آن بسیار است. و به سند معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه و آله منقول است که: هر که هم و اندوه او بسیار استبدنش پیوسته بیمار است. و هر که خلقش بد است خودش پیوسته در عذاب است، و هر که بامردم منازعه بسیار می کند مروت و انسانیتش برطرف می شود و کرامت و عزتش زایل می گردد. بعد از آن فرمود که: پیوسته جبرئیل مرا نهی می کرد از منازعه کردن با مردم، چنانچه مرا نهی می کرد از شراب خوردن و بت پرستیدن. و به سند معتبراز حضرت صادق علیه السلام منقول است که: هر که عداوت در دل مردم می کارد آنچه می کارد می درود. و در حدیث دیگر فرمود که: حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمود که: جبرئیل مرا وصیت کرد که: زینهار با مردم مخاصمه و منازعه مکن که عیبها را ظاهر می کند و عزت را برطرف می کند. و به سند معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه و آله منقول است که: هجرت و دوری، زیاده از سه روز نمی باشد. و به سند معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقول است که: دو کس جدا نمی شوند از یکدیگر به آزردگی مگر آن که یکی مستوجب بیزاری از رحمت خدا و لعنت الهی می گردد. و گاه باشد که هر دو مستحق گردند. شخصی عرض کرد که: فدای تو گردم! مظلوم چرا مستحق لعنت گردد؟ فرمود که: زیرا که برادر مؤمن خود را نمی خواند به صله و احسان و از سخن زشت او تغافل نمی کند. از پدرم شنیدم که می فرمود که: چون دو کس با یکدیگر منازعه کنند، و یکی بر دیگری جور و زیادتی کند، باید که مظلوم برگردد به سوی آن دیگری که بر او ظلم کرده است و بگوید که: ای برادر مؤمن! من بر تو ظلم کرده ام، تا هجران از میان او و برادرش قطع شود. به درستی که حق تعالی حکم کننده ای عادل است و حق مظلوم را از ظالم خواهد گرفتن.
و در حدیث دیگر فرمود که: حضرت رسول صلیالله علیه و آله فرمود که: هر دو مسلمان که از یکدیگر دوری کنند و سه روز بر آن حال بمانند و صلح نکنند از اسلام به در می روند، و از میان ایشان ولایت برطرف می شود؛ و هر یک از ایشان که سبقت گیرد در سخن گفتن با برادرش، در روز قیامت زودتر داخل بهشت شود. و به سند معتبر از حضرت صادق صلواتالله علیه منقول است که: پیوسته شیطان خوشحال است مادام که دو مسلمان از یکدیگر کناره می گیرند. چون با یکدیگر ملاقات کردند زانوهایش به لرزه می آید، و بندهایش از هم جدا می شود، و فریاد می کند که: وای بر من! این چه مصیبت بود که به نزد من آمد. و به سند معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقول است که: صدقه ای که حق تعالی آن را دوست می دارد اصلاح میان مردم است در هنگام که فساد و نزاع در میان ایشان باشد، و نزدیک گردانیدن ایشان است به یکدیگر در هنگامی که از هم دوری کنند. و در حدیث دیگر فرمود که: در میان دو کس اصلاح کنم نزد من بهتر است از این که دو دینار تصدق نمایم.
برگرفته از کتاب عین الحیات علامه مجلسی ره
