یا أباذر ان الله یصلح بصلاح العبد ولده و ولد ولده و یحفظه فی دویرته و الدور حوله مادام فیهم.
ای ابوذر به درستی که حق تعالی اصلاح می کند به سبب صلاح و نیکی بنده ای فرزندانش را و فرزندان فرزندانش را، و حرمت او را رعایت می فرماید در اهل خانه های او و در خانه های همسایگان او مادام که در میان ایشان است (که بلاها را از ایشان دفع می نماید، و عذاب خود را بر ایشان نازل نمی گرداند).
مُفاد این کلمات شریفه ترغیب در صلاح و نیکی و عبادت و بندگی است، که کسی که بنده شایسته خداست خدا به برکت او فرزندانش را هم به صلاح و نیکی می دارد که نام خیرش در دنیا و آخرت باقی بماند، و تمره نیکی ایشان به او عاید گردد، و به برکت او دفع بلا از خویشان و دوستان و همسایگان او می فرماید؛ بلکه به برکت نیکان دفع بلا از دیار ایشان می فرماید.
چنانچه به سند معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه و آله منقول است که: چون حق تعالی می بیند اهل شهری را که ایشان از حد تجاوز می کنند در نافرمانی و معصیت، و در آن شهر سه کس از مؤمنان صالح هستند، حق تعالی ایشان را ندا می فرماید که: ای اهل معصیت من!
اگر در میان شمانمی بودند این مؤمنان که با یکدیگر به مال حلال من دوستی می نمایند، و به صلاح و نیکی و عبادت خود، زمین و مسچدهای مرا معمور می دارند، و در سحَرها از ترس من استغفار می نمایند، هرآینه عذاب خود را بر شما نازل می گردانیم و پروا نمی کردم.
برگرفته از کتاب عین الحیات علامه مجلسی ره
