یا أباذر استغن بغنیالله یغنک الله. فقلت: ما هو یا رسول الله؟ قال: غداء یوم و عشاء لیله. فمن قنع بما رزقه الله - یا أباذر - فهو أغنی الناس.
ای ابوذر مستغنی شو به غنا و توانگری که خدا به تو کرامت فرماید. و به آنچه بدهد قانع شو و خود را محتاج مردم مکن، تا خدا را غنی و بی نیاز گرداند.
ابوذر گفت که: غنای الهی کدام است یا رسول الله؟
فرمود که: چاشت یک روز و شام یک شب. یعنی که: همین که خدا این را به تو بدهد خود را غنی بدان و دیگر محتاج خلق مشو و از ایشان سؤال مکن تا این را داری. پس هر که قانع شود به آنچه خدا به او روزی کرده اسث او غنی ترین مردم است.
بدان که غنا و بی نیازی بدون قناعت حاصل نمی شود. و غنا، بی نیازی نفس است. و بسیار است که کسی به غنای نفس و قناعت با عدم مال، غنی است و بر خدا توکل دارد و طبعش مایل به مال و جمع مال نیست و از مردم مأیوس است. و بسیار است که کسی مالک خزاین است و به اعتبار حرص، عجز و تذلل به مردم بیشتر می کند و سعی در تحصیل مال بیشتر می کند و درخور خواهش و میل نفسش از همه کس محتاجتر است. بلکه غالب اوقات چنین است.
چنانچه گذشت که دنیا از بابت آب شور دریاست که هرچند بیشتر می خورند تشنه تر می شوند. همچنین طالب دنیا هرچند بیشتر جمع می کند حرصش بیشتر می شود.
و به سند معتبر منقول است که: حضرت امیر المؤمنین صلوات الله علیه فرمود که: هر که راضی می شود از دنیا به آنچه او را کافی است، پس اندک چیزی از دنیا او را کافی است؛ و کسی که راضی نمی شود از دنیا به آنچه او را کافی است، تمام دنیا او را کافی نیست.
و از حضرت رسول صلی الله علیه و آله منقول است که: هر که از خدا به اندکی از معاش راضی شود خدا از او به اندکی از عمل راضی می شود.
و در حدیث دیگر فرمود که: هر که قانع شود به آنچه خدا روزی او کرده است او از غنی ترین مردم است.
و احادیث در این باب بسیار است، و مابه همین قناعت می نماییم. و کسی که همین قدر او را کافی نباشد زیاده از این هم او را کافی نخواهدبود.
برگرفته از کتاب عین الحیات علامه مجلسی ره