از امیر المؤمنین علیه السلام منقول است: روغن مالیدن بشره را نرم می کند و دماغ را زیاد می کند و مجاری آب را در بدن آسان می کند و خشونت جلد، یا بد حالی و تنگی روزی را برطرف می کند و رو را نورانی می گرداند.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: روغن مالیدن توانگری را ظاهر می کند، و در حدیث دیگر فرمود: فقر را زایل می کند.
از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: در شب روغن مالیدن، در عروق بدن جاری می شود و بشره را سیراب می کند و رو را سفید می کند.
و در حدیث دیگر فرمود:هرکه بر مؤمنی روغن بمالد، حق تعالی برای او به عدد هر مویی نوری بنویسد که در قیامت به او عطا فرماید.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: چون روغن را بر کف دست بریزی بگو: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْاَلُکَ الزَّیْنَ وَالزِّینَهَ وَالَمحَبَّهَ، وَاَعُوذُ بِکَ مِنَ الشَّیْنِ وَالشَّنانِ وَالمَقْتِ»، پس کف دست را بر بالای سر بگذارد و از آنچا ابتدا کند به روغن مالیدن.
در روایت دیگر وارد شده است: چون روغن را بر کف بریزی بگو: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْأَلُکَ الزِّینَهَ فِی الدُّنْیا، وَاَعُوذُ بِکَ مِنَ الشَّیْنِ وَالشَّنانِ فِی الدُّنْیا وَالآخِرَهِ.
در چند حدیث، نهی وارد شده است از مداومت به روغن مالیدن در هر روز.
در روایتی وارد شده است که ماهی یک بار بمالند و در روایت دیگر، هفته ای یک مرتبه یا دو مرتبه، امّا زنان را هر روز مالیدن بد نیست.
برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره